Бир олим шогирдига анча йил таълим берди, тарбия қилди. Ўқиш муддати тугагач, шогирдига: “Эртага яхши кийиниб, вақтлироқ ҳузуримга келинг. Сизга берадиган ҳадям бор”, деди.
Эртасига шогирд айтилган вақтда чиройли либосларда устозининг ҳузурига келди. Устози унга: “Олимлик муборак бўлсин!” дея тўн кийдириб, фотиҳа берди. Яна китоб ва бироз пул ҳам тутқазди. Сўнгра… шогирдининг юзига тарсаки туширди!
Бу ҳолатдан шогирднинг жаҳли чиқиб: “Нега мени урасиз? Тўн кийдириб, дуо қилиб, сўнг урганингиз нимаси?” деди.
Устоз эса ҳеч нарса демади.
Орадан маълум вақт ўтиб, шогирд шаҳарнинг бош қозиси бўлди. Кунлардан бир кун устоз ҳол-аҳвол сўраб, шогирдининг олдига келди. Шогирд устозини кутиб олиб, салом-алик қилди. Шогирд суҳбатлашиб турса-да, ҳеч очилиб, яйраб ўтирмасди.
Устоз кетар чоғида шогирд охири дилидагини тилига чиқарди:
– Устоз, ўшанда, сиз билан хайрлашаётганимда не сабабдан тарсаки тушургандингиз ? Нима айб қилгандим?
– Тўн кийдирганим эсингдан чиқдими? Китоб, пул берганим-чи? Битта шапалоқни унутмабсан-да? Энди мени эшит. Мана, қози бўлдинг. Нотўғри чиқарган ҳар бир ҳукминг – маҳкумга нисбатан зулмдир. Сен битта шапалоғимни шунча йил унутмаганинг каби зулм қилиб чиқарган ҳукмингни ўша одам ўлгунича унутмайди, қарғаб ўтади. Тарсакини сенга ибрат учун туширгандим, – дея жавоб берди устоз.
(«Судья маънавияти, одоби ва масъулияти» китобидан)
Жиноят ишлари бўйича Каттақўрғон
шаҳар судининг раиси
Олтибоев Абдихаким
Жиноят ишлари бўйича Жомбой туман
судининг раиси
Абдураззаков Абдусаттор